استغاثه

قبل از خواندن مطلب این یادداشت که خواستم همه دوستان را در برکات آن سهیم کنم، لطفاً صلوات بفرمایید.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

در کتاب نجم­الثاقب ( صفحات 867-765) از قبس المصباح دعای مختصری برای توسل به امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف ذکر شده است:

«اللهم انّی اسئلک بحقِّ وَلیِّک و حجَّتِکَ صاحِبِ الزَّمانِ إِلّا أَعَنْتَنی بِهِ عَلی جَمیعِ أُموری و کَفَیْتَنی بِه مَئوُنَۃَ کلِّ موذٍ و طاغٍ و باغٍ و أعنْتنی بهِ فَقَد بَلَغَ مَجْهودی و کَفَیْتَنی کلَّ عدوٍّ و هَمٍّ و غَمٍّ و دَیْنٍ و وُلْدی و جمیعِ أَهْلی و إخْوانی و مَنْ یَعِینَنی أَمْرُهُ و خاصَّتی آمین ربَّ العالمین»

و راهنمایی شده­اند همه کسانی که امور آنها به شدت رسیده و اسباب منقطع شده و از مخلوق قطع امید شده و جای صبر و شکیبائی نمانده (اعم از بلای دینی یا دنیوی و یا از شرّ دشمنی انس و جنّ) به توصل به حضرت صاحب  علیه السلام.

«پس چنانچه تکلیف مضطرّ وامانده  و  بیچاره درمانده  استغاثه به آن جناب است، اغاثه و فریادرسی درماندگان از مناصب الهیه آن حضرت خواهد بود. و اگر به جهت کثرت اضطراب و اضطرار متمکّن نشود درمانده مضطر از استغاثه به آن جناب به زبان مقال و دعای مأثور، کفایت می­کند او را برای قابلیت اغاثه آن جناب، سؤال به لسان حال و استعداد – با داشتن مقام تولّی و اقرار به ولایت و امامت و انحصار دانستن مربّی و وساطت فیض الهی، در آن وجود مقدس در ظلمات تیه غیبت»

«و از جمله شواهد بر این مطلب آنکه: از القاب خاصه آن حضرت غوث است که در زیارات معتبره وارد شده و معنی آن فریادرس است. و  حقیقت معنی این لقب الهی که مجرد اسم نیست، محقق نشود تا آنکه صاحب آن دارای قوه سامعه­ای باشد که هر کس در هر جا به هر لسان در مقام استغاثه برآید، بشنود. بلکه دارای علمی که به حالات درماندگان احاطه کرده باشد که بی استغاثه و توسل از حالش آگاه باشد. چنانچه در فرمانی که برای شیخ مفید نوشتند به این مقام تصریح فرمودند. و دارای قدرت و توانایی که اگر صلاح دانست، درمانده مستغیث به لسان حال یا مقام را نجات دهد و از گرداب بلا درآورد و این مقام را شایستگی ندارد جز کسیکه دارای مقام امامت باشد و پا در بساط ولایت گذارده باشد»

در فرمان حضرت به شیخ جلیل القدر مفید علیه الرحمه آمده است:

... به تحقیق علم ما محیط است به اخبار شما و غایب نمی­شود از علم ما هیچ چیز از اخبار شما. ما داناییم به آزاری که به شما رسیده است. از زمانیکه میل کردند جماعتی از شماها بسوی آنچه پیشینیان صالح شما از آن دور بودند و عهدی که از ایشان گرفته شده بود، به پشت سر خود افکندند. گویا که ایشان نمی­دانند. بدرستیکه که همانا ما سستی در مراعات شما نداریم و یاد شما را فراموش نکرده­ایم. و اگر نه این بود، هر آینه بلای سخت بر شما نازل می­شد و دشمنان شما را مستأصل می­کردند......ادامه (صفحات 663-661 از کتاب نجم­الثاقب)